دهن کجی جهاد دانشگاهی به فرهنگ و نجابت اشکذری ها

رویداد ایساتیس؛ علی مشیری نیا؛ موسسه عالی جهاد دانشگاهی در دهه هفتاد خورشیدی و بواسطه اهداء ساختمان و فضای مناسب آموزشی از سوی خیر نیک اندیش مرحوم حاج فضل الله توکلیان در کنار دانشگاه یزد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد و… به جمع فعالین حوزه آموزش عالی استان یزد و پیوست و الحق و الانصاف شهرستان اشکذر سرمایه خوبی برای فتح باب این واحد  دانشگاهی گشود.

چند سالی از این اتفاق گذشت و مدیریت جهاد دانشگاهی نیز مانند برخی نهادهای گرد فراموشی بر خاطر خود افشاند و علی رغم انتظارات به حق مردم و نیز خواص مبنی بر مرکزیت یافتن این واحد آموزشی در سطح استان یزد؛ نه تنها رونق دو چندانی شامل حال این دانشگاه نشد؛ بلکه به بهانه توسعه بیش از ۱۵ هکتار اراضی خیری کشاورزان را به مالکیت خود در آورد و پس از تصرف این اراضی و اندک هزینه ای که برای ساخت دو دستگاه ساختمان آموزشی (که سهم عمده آن از محل خیری و از سوی خانواده مرحوم توکلی تامین شده بود) کرد؛ سند شش دانگ را گرفت و زیر بغل خود و رفت.

تا اینجای کار و در صورتی که فاعل نهاد آموزشی و آنهم از نوع آموزش عالی نبود؛ قابل هضم بود (البته تا حدودی وگرنه کار بد برای همه بد است) و تا همین حدود هم اگر این دانشگاه به فعالیت های علمی و آموزشی خود ادامه می داد؛ محل اشکال نبود و نیز اگر برای مردم اشکذر، دانشجویان و نیز فرهنگ خیری اشکذری ها حرمت قائل می بود؛ گلایه ای نبود و ایضا اگر شهرستان اشکذر عموما و سشهر اشکذر بویژه از سرانه فضای آموزشی _ فرهنگی بالائی برخوردار بود؛ زبان در کام می گرفتیم (هر چند اگر سرانه آموزشی _ فرهنگی اشکذر هم بالا بود؛ این برخورد جهاد دانشگاهی هیچ توجیهی نداشت).

اما الحال؛ ما مانده ایم و دو واحد آموزشی تحت اختیار جهاد دانشگاهی با بیش از ۱۵ هزار متر وسعت و مقدار بالائی زیربنای آموزشی معطل مانده که البته باید مدیریت ارشد شهرستان اشکذر و نیز امام جمعه محترم اشکذر برای این معما پاسخی مناسب و در شان و تراز شخصیت و فرهنگ مردم این شهرستان ذرخیز داشته باشند.

شاید سوال شود که کم کاری یک نهاد علمی را به دو شخصیت حقوقی چه مربوط؟ جواب بسیار ساده و روان است. فرماندار محترم باید پاسخگوی مطالبات قبلی و نیز کم و کیف پیگیری های مجدانه شان باشند و امام جمعه اشکذر نیز باید به عنوان رئیس شورای فرهنگ عمومی به این سوال پاسخ دهند که با این نوع رفتار با خیرین که از سوی نهادهای عمومی با آن مواجه هستیم؛ برای آینده اشکذر چه تصویر ذهنی دارند؟ آیا با این روندی که با آن مواجه  هستیم؛ انگیزه ای برای اقدامات خیری در آینده برای نسل آینده باقی میماند تا به پشتوانه آن بتوان از تنگاه های احتمالی پیش روی نسل آینده عبور کرد؟

نه تنها نگارنده بلکه برای هیچ یک از شهروندان فهیم اشکذری وضعیت فعلی این موسسه آموزشی قابل فهم نبوده و نیست و قطعا نیز از سوی مسئولین امر این حق به مردم داده می شود تا وضعیت پیش رو  را تحت عنوان دهن کجی موسسه عالی جهاد دانشگاهی به فرهنگ و نجابت اشکذریها قلمداد کنند.

آری اگر این موسسه آموزشی قصد جسارت نداشت؛ قطعا با ظرفیت و پتانسیل موجود خود می توانست و میتواند با تغییر نگاه درون سارمانی و به کارگیری اندک خلاقیت به فضای موجود رونق مضاعفی ببخشد تا هم آن  موسسه به خیر و نفع برسد و هم مردم اشکذر احساس خوب پیدا و کنند و نیز خیرین محترم در امر مشارکت و انفاق اموال خود در راه  خیر تشویق شوند.

و کلام آخر اینکه

چنانچه به هر دلیل موسسه آموزش جهاد انشگاهی علاقه ای به ادامه فعالیت در شهرستان اشکذر ندارد؛ این شرایط مهیا است تا با واگذاری این فضاهای آموزشی خود به مراکز عمومی و دولتی مانند آموزش و پرورش، هلال احمر و… فرصت خدمت را برای دیگران ایجاد نموده و زمینه ساز اعتماد عمومی نسبت به آن موسسه شود.